Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası (TCMB), bankaların yurt dışı kaynaklı bazı Türk lirası yükümlülükleri için zorunlu karşılık oranlarını artırarak parasal aktarım mekanizmasını güçlendirmeye yönelik bir adım attı.
ZORUNLUK KARŞILIK ORANLARI ARTIRILDI
TCMB, yaptığı açıklamada, bankaların 1 yıla kadar (1 yıl dahil) vadeli Türk lirası cinsi yükümlülüklerinden; yurt dışı repo işlemlerinden sağlanan fonlar, yurt dışından kullanılan krediler ve yurt dışı bankalar mevduatı/katılım fonu için zorunlu karşılık oranını yüzde 8’den yüzde 12’ye yükselttiğini belirtti.
Zorunlu karşılık oranlarının artırılması, genel olarak para arzını daraltma ve enflasyonu kontrol altında tutma stratejisinin bir parçasıdır.
Politika değişiklikleri, ekonomideki likiditeyi düzenleyerek, dolarizasyonu azaltma ve yerli paraya güveni artırma amacıyla yapılabilir.
PARASAL AKTARIM MEKANİZMASININ GÜÇLENDİRİLMESİ YÖNÜNDE ADIMLAR
Parasal aktarım mekanizması, merkez bankasının para politikası kararlarının ekonomiye nasıl yansıdığını ifade eder.
TCMB, bu mekanizmayı güçlendirmeyi hedefleyerek, para politikasının daha etkili bir şekilde uygulanmasını sağlamaya çalışıyor.
Bankaların yurtdışı kaynaklı yükümlülükleri üzerindeki zorunlu karşılık artışı, bankaların bu fonları kullanımındaki maliyetleri artırarak, yerli para birimi kullanımını teşvik edebilir ve döviz kurlarındaki dalgalanmaları kontrol altına alabilir.
Bu uygulama ile TCMB, yurtiçi ekonomik faaliyetlerin daha az yurtdışı fon bağımlılığına maruz kalmasını amaçlıyor.
Daha sıkı bir zorunlu karşılık politikası, bankaları yurt içi kaynakları daha verimli kullanmaya yönlendirerek, ekonomik istikrarı destekleyebilir.
Zorunlu karşılık oranı nedir ve ne işe yarar?
Zorunlu karşılık oranı, bankaların müşterilerinden topladığı mevduatın belirli bir yüzdesini merkez bankasında tutmalarını gerektirir. Bu oranın artırılması, para arzını kontrol etme, enflasyonu azaltma ve ekonomik istikrarı sağlama amacıyla kullanılır.
Parasal aktarım mekanizması nedir?
Parasal aktarım mekanizması, merkez bankasının para politikası kararlarının (örneğin, faiz oranları veya zorunlu karşılıklar gibi) ekonomik faaliyetler üzerindeki etkisini tanımlar. Bu mekanizmanın güçlü olması, politika kararlarının ekonomiye daha etkili bir şekilde yansımasını sağlar.
