Küresel borç piyasaları, 2024’te tarihi seviyelere ulaşan devlet ve şirket tahvil borçlarıyla dikkat çekiyor. OECD, son raporunda, 2022 öncesindeki düşük faiz döneminin yerini yüksek faizli bir dönemin aldığına ve borçlanma maliyetlerinin giderek arttığına vurgu yapıyor. Bu durum, gelecekteki borçlanma kapasitesinin kısıtlanma riskiyle karşı karşıya kalmasına neden oluyor.
KÜRESEL BORÇLANMA SEVİYELERİNE BÜYÜK ARTIŞ
OECD, 2024’te hükümetler ve şirketlerin küresel çapta 25 trilyon dolar borçlandığını açıkladı; bu, 2007’deki borçlanma seviyesinin neredeyse üç katına denk geliyor. Bu artış, 2008 mali krizi ve Kovid-19 salgını sonrası uygulanan büyük mali destek paketlerinin etkilerini yansıtıyor. Bu paketler, derin ekonomik durgunlukların önlenmesinde kritik rol oynamıştı. Krizlerin ardından şirketler, tahvil piyasalarına daha fazla güvenmeye başladılar; 2024 yılı itibariyle, devlet ve şirket tahvil borçları küresel çapta 100 trilyon doları aştı.
OECD, bu artışın sadece krizlerin etkisiyle sınırlı kalmadığını, gelişmekte olan ülkelerdeki borçlanma seviyelerinin de keskin bir şekilde arttığını belirtiyor. 2007’de gelişmekte olan ülkeler 1 trilyon dolar seviyesinde tahvil ihraç ederken, 2024’te bu rakam 3 trilyon doları aştı. Ayrıca, bu ülkelerin mevcut borç seviyesi, 2007’deki 4 trilyon dolardan 12 trilyon dolara yükseldi.
YÜKSEK FAİZLERİN VE JEOPOLİTİK BELİRSİZLİKLERİN ETKİSİ
OECD raporunda, 2024’teki yüksek faizli dönemin, borçlanma maliyetlerini artırdığını ve borçlanmanın gelecekte daha da zorlaşabileceğini vurguluyor. Merkez bankalarının politika faizini düşürmeye başlamasıyla birlikte, bazı büyük piyasalarda tahvil getirilerinin yükseldiği gözlemlendi. Artan faiz oranları, borçlanma maliyetlerini yükseltirken, gelişmekte olan ülkelerdeki birçok şirket ve devlet, finansman sağlamakta zorlanıyor. Bu durum, daha fazla yatırım ihtiyacı duyulan bir dönemde, borçlanma kapasitesini kısıtlayan bir faktör olarak öne çıkıyor.
Bununla birlikte, jeopolitik gerilimler ve makroekonomik belirsizlikler, küresel borç piyasalarında riskten kaçınma eğilimlerini tetikleyebilir; bu da uluslararası portföy akışlarını sekteye uğratabilir. OECD, mevcut durumda, piyasa yapıcıların piyasaların likiditesini desteklemeye devam etse de, sınırlı depolama kapasitesinin, özellikle piyasa stresinin arttığı dönemlerde, zorluklara yol açabileceğini belirtiyor.
