Türkiye Akademik Diaspora Raporu Yayınlandı

Türkiye’de bilimin durumunu inceleyen Türkiye Bilişim Vakfı, Türkiye Akademik Diaspora Raporu ile tüm dünyadaki Türkiye menşeli araştırmacıları mercek altına alarak, Türkiye’nin verimlilik konusunda global arenadaki yerini saptayarak, politika önerilerinde bulunmaya başladı.

Türkiye Bilişim Vakfı tarafından hazırlanan Türkiye Akademik Diaspora Raporu’nda, Türkiye’deki ve yurt dışındaki Türk bilim ortamının, elimizdeki veriler ve kamuya açık kaynaklar kullanılarak birçok açıdan resmi çekilmeye çalışılmıştır. Amaç, ülkedeki ve dünyadaki Türklerin bilim ortamının detaylı bir incelemesini yapmak ve çözüm önerileri üretmek, kullandığımız tarzdaki yeni ve büyük veri setleri ışığında yapılacak başka araştırmalara örnek teşkil etmek ve Türkiye’de olan araştırmacıların yurt dışındaki Türk araştırmacılar ile olan iletişimi için bir temel oluşturmaktır.

Rapordan bazı bulgular:

• Türkiye’nin kişi başı milli geliri ABD’ye kıyaslandığında, Türkiye 1960’ların başından beri ABD’nin %20’leri seviyesindedir. 1960’ta Türkiye’nin gerisinde olan Singapur, Güney Kore, Litvanya, Polonya, Şili, Çin 2020’lere gelindiğinde Türkiye’nin üzerindedir. Singapur ABD’yi geçmiş; Güney Kore ABD’nin %50’sine ulaşmıştır. Bu ülkelerin hepsi bu gelişmeyi sermaye artırmanın yanında verimliliklerine yatırım yaparak sağlamışlardır. Türkiye’nin orta gelir tuzağından çıkması verimlilik artmadan mümkün olmayacaktır.
• Ülkelerin kişi başına düşen makale ve patent sayıları, kişi başı milli gelirleri ile doğru orantılıdır. Yani ekonomik gelişmişlik temel bilimlerin sonucu olan makaleler ve uygulamalı araştırmaların sonucu olan patentler ile yakından alakalıdır. Türkiye, hem makale, hem patent sayısı, hem de milli gelir açısından OECD ülkelerinden bir hayli geridedir.
• Verimliliği geliştirecek beşeri sermayeyi yetiştirmek zordur. Bu uğurda toplumdaki tüm yeteneklere çocukluklarında fırsat eşitliği sağlanması; kendini ispatlayan yetenekleri de büyürken doğru eğitimlerden geçirip bu sermayeyi oluşturmamız gerekmektedir. Nitekim gelir eşitsizliği ile kişi başına düşen AR-GE araştırmacı sayısı arasında ters bir ilişki vardır. Türkiye OECD ülkeleri arasında yüksek gelir adaletsizliğine (sondan üçüncü) ve düşük araştırmacı oranına (yine sondan üçüncü) sahip gruptadır. Üstüne üstlük kamunun ilköğretim, ortaöğretim ve lise harcamasının milli gelire oranı bakıldığında Türkiye OECD veri tabanındaki ülkelerin arasında en gerilerde, ancak hane halkının ilköğretim, ortaöğretim, ve lise eğitimi için yaptığı özel harcamaların miktarı açısından en yukarılardadır. Yani anne-babasının parası olan gençler iyi eğitim almakta, diğerleri kaynak eksikliği çekmektedir. Bu ortamda toplumun yetenekli ama fakir aileye doğmuş araştırmacı adaylarını eğitmesi çok zordur.
• OECD verisi incelendiğinde Türkiye kişi başına düşen bilimsel yayınlarda en gerilerde ancak kamunun yükseköğretim harcamasının milli gelirdeki payı açısından önlerdedir. Yani Türkiye’de yükseköğretime ciddi bir kaynak ayrılmaktadır; ancak bu kaynaklar verimli bir şekilde kullanılamadığından bilimsel çıktıya yol açmamaktadır. Benzer şekilde, aynı veride Türkiye AR-GE’nin milli gelire oranı konusunda en gerilerde; ancak özel sektör AR-GE’sine kamunun destek oranı açısından en önlerdedir. Yani Türkiye’de AR-GE için gerekli teşvikler verilmektedir, ancak yeterince olumlu sonuç alınamamaktadır.

Yarının araştırmacıları olacak olan yüksek lisans ve doktora öğrencilerinin ABD’deki araştırma tez konuları incelendiğinde 1985’lerden itibaren çok büyük bir hızla büyüyen bilgisayar mühendisliği, elektrik mühendisliği gibi teknik alanlar göze çarpmıştır. Öte yandan Türkiye’de bu alanlar İşletme, Ziraat, Tarih, Psikoloji, Din gibi alanların arkasında kalmıştır. Türkiye’nin yüksek gelir grubu ülkelerini yakalamasının en temel koşullarından biri yarının teknolojilerini üretecek araştırmacılar yetiştirmektir. Yeni teknolojilerin eskileri hızla yıktığı, diğer bir deyişle kartların tekrar dağıtıldığı bu dönemde Türkiye’nin odağını bu hızla yaygınlaşan teknolojilere vermemesi bir fırsat kaybıdır.